مصطفی امینی هرندی
اقتدار ملی مقوله ایست که به یک ملت اجازه می دهد با اتکا به توان داخلی در همه زمینه های سیاسی، فرهنگی، اجتماعی، علمی، فنی، اقتصادی، نظامی، مقاومتی و... بر روی پای خود بایستد و با قدرت، جسارت و شجاعت همراه با درایت در برابر زورگویان جهانی، از حقوق خود دفاع کند.
اقتدار ملی کشور، حفظ کننده هویت او مایه عزت و وسیله رسیدن به آرمان هاست. مهمترین و اصلی ترین پشتوانه اقتدار ملی ما، تمسک به فرهنگ اصیل اسلامی و فرهنگ راهگشای شهادت طلبی در مکتب اسلام است.
فرهنگی که با اهدای بیش از ۲۵۰ هزار شهید و ده ها جانباز و آزاده و ایثارگر به رهبری امام خمینی(ره) در این کشور نهادینه شده است.
مقام معظم رهبری خود در تعریف اقتدار انقلاب می فرمایند: ملت ایران به برکت تمسک به اسلام و قرآن و ارزش های اسلامی در سطح جهان اقتدار پیدا کرده است.
توجه به این نکته حائز اهمیت است که در جهان پر آشوب امروز اقتدار ملی تنها در گرو قدرت نظامی یا منابع طبیعی نیست بلکه حاصل پیوندی عمیق میان ایمان، آگاهی، انسجام اجتماعی، پیشرفت علمی و رهبری حکیمانه است.
در این میان نقش رهبری نه تنها در هدایت مسیر، بلکه در حفظ هویت، تقویت اراده ملی و بازدارندگی در برابر تهدیدات، نقش بی بدیل و راهبردی دارد. اقتدار یک حکومت مهم ترین راه دستیابی به اهداف و حفظ و تداوم شاکله آن است.
رهبر جامعه یکی از عوامل بسیار اثرگذار بر اقتدار ملی است و راهبردهای مدیریتی رهبر، نقش تعیین کننده ای در اقتدار جامعه دارد.
پشتوانه اقتدار ملی ما اینک از چارچوب مرزهای جغرافیایی کشور عبور کرده و موجب تحولات بسیاری در جهان و منطقه علی الخصوص خاورمیانه گردیده است.
فرهنگی که مبارزین استشهادی فلسطین با اتکا به آن قوی ترین سلاح بازدارنده را برابر رژیم صهیونیستی قرار داده اند یا کشوری همچون لبنان از چنگ دشمن آزاد گردیده است.
رهبری نقش کلیدی در حفظ این اقتدار و جهت دهی به مسیر پیشرفت و مقابله با تهدیدات ایفا می کند. اصلاً پیروزی این انقلاب مرهون دو بال است که همزمان با هم به حرکت درآمده و انقلاب را پیروز و امروز در جهت درست سوق می دهد و این دو بال مردم و رهبری هستند.
امروز ارادت قلبی و اطاعت عملی از مقام معظم رهبری نشانه ولایتمداری و دوست داشتن اسلام ناب است.
رهبر انقلاب تجارب بسیار غنی و ارزشمندی از دوران قبل از انقلاب اسلامی و دوران باشکوه دفاع مقدس دارند و احاطه کاملی به مسائل امنیتی دفاعی و نظامی و انتظامی دارند و ما می توانیم به بهترین نحو ممکن استراتژی دفاعی را از اندیشه ایشان استخراج کنیم.
امروز بصیرت رهبری، قطب نمای حرکت صحیح در اوضاع اجتماعی پیچیده کنونی است؛ به گونه ای که اگر کسی این قطب نما را نداشت و نقشه خوانی را بلد نبود ممکن است ناگهان خود را در محاصره دشمن ببیند.
بحران جنگ ۱۲ روزه ۱۴۰۴ آزمونی بود برای تحقق دکترین نظامی–راهبردی رهبر انقلاب اسلامی، مدیریت داهیانه، مقتدرانه و میدانی رهبر معظم انقلاب، قاطعیت پیامهای بازدارنده، بهرهبرداری سریع میدانی از توان دفاعی، دیپلماسی هوشمندانه، بسیج همهجانبه داخلی و سایه فرماندهی کلان ایشان توانست منازعه را کنترل کند و با ایجاد وحدت ملی، تعادل جدیدی در منطقه برقرار سازد.
رسانههای بینالمللی، با تحلیلهای خود، نقش بیبدیل رهبر انقلاب را نقطه عزیمت به آینده تحولات ایران و خاورمیانه معرفی کردند.
امروزآن قلدرهای زورگویی که ایران را غصب کرده بودند و از این کشور بیرون رانده شدند و منافع آنها در وابستگی و عقب ماندگی کشور است؛ «دشمنِ خونی و آشتی ناپذیر ملت ایران» هستند و در مقابل، مهمترین وظیفه، «شناخت دشمن و اهداف او، و ایستادگی در مقابل دشمن» است.
البته علاوه بر دشمنان خارجی، «دشمن درونی» هم داریم که عبارت است از «بی انگیزگی، ناامیدی، بیحالی، بینشاطی، تنبلی، سیاستهای غلط، رفتارهای بد، اختلافات گوناگون، و تنگ نظری». اما وظیفه مردم، مسئولان، دانشگاهیان، حوزویان و فعالان فرهنگی و سیاسی در چنین شرایطی، «بالا بردن قدرت کشور و مقاوم سازی از طریق تقویت عناصر اقتدار ملی» است و یکی از مهمترین عناصر اقتدار و تحرک کشور، «ایمان دینی مردم بهویژه جوانان» است،
زیرا در طول ۱۴۰ سال گذشته، هر حرکت جریانساز و تأثیرگذاری که در کشور روی داده است، عنصر اصلی آن، «ایمان دینی» بوده است.